استخراج پروتئین از موکوس شقایق دریایی stichodactyla haddoni و بررسی ویژگی هیستوپاتولوژیک آن روی آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان oncorhynchus mykiss

در این تحقیق ترکیبات پروتئینی از مخاط شقایق دریایی stichodactyla haddoni استخراج و اثراتشان بر بافت آبشش بچه ماهی قزل­آلای رنگین­کمان (oncorhynchus mykiss) در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. شقایق دریایی از ناحیه­ی جزر و مدی ساحل شرقی جزیره­ی هرمز نمونه برداری و بعد از فریز شدن به آزمایشگاه منتقل شدند. سپس، بخش مخاطی نمونه­ها با استفاده از حلال pbs عصار­گیری شد و در دوز­های 5، 10 و 24 میلی­گرم پروتئین کل در وزن خشک به سیاهرگ دمی بچه­ ماهی تزریق و بعد از بی حال شدن ماهی، با روش بافت­شناسی کلاسیک تغییرات بافتی آبشش بررسی شد. علائم کشنده از قبیل: آنوریسم، هایپرتروفی سلول­های اپیتلیالی، چماقی شدن و بدفرمی انتهای لاملا­ها، ادم زیر بافت پوششی، نزدیک شدن لاملا­ها در ناحیه­ی بین لاملایی و نکروز در ماهیان هر سه تیمار مشاهده شد. با افزایش دوز میزان آسیب ها بیشتر می شد. بنا بر نتایج به دست آمده، ترکیبات پروتئین موجود در مخاط شقایق دریایی می تواند با ایجاد ضایعات متعدد در بافت آبشش ماهی به عنوان یک بافت دفعی، تنظیم یونی و تنفسی منجر به اختلال در عملکرد آن گردیده که خود می تواند یکی از دلایل مرگ ماهیان شکار شده باشد.  نتایج نشان داد که ترکیبات پروتئین موجود در موکوس می تواند با ایجاد ضایعات متعدد در بافت آبشش به عنوان یک بافت دفعی، تنظیم یونی و تنفسی منجر به اختلال در عملکرد آن گردیده که خود می تواند یکی از دلایل مرگ ماهیان شکار شده باشد